داروهای شل کننده عضلات | لیستی از داروهای تجویزی

داروهای شل کننده عضلات یک دسته از داروهای اساسی در پزشکی هستند که به طور گسترده در فرآیندهای پزشکی، جراحی و مراقبت‌های ویژه استفاده می‌شوند. این داروها توانایی ایجاد شلی و کاهش تنش در عضلات را دارند، که این ویژگی ضروری است برای انجام عمل‌های جراحی دقیق، تسهیل در تنظیم تهویه مصنوعی و کنترل تشنج‌های نورولوژیک می‌باشد.

استفاده از داروهای شل کننده عضلات به درستی و با دقت بالا انجام می‌شود، زیرا این داروها پتانسیل‌ها و عوارض جانبی مهمی مانند آسیب به عضلات، تأثیرات بر قلب و تأثیرات بر تنفس را دارند که نیاز به نظارت و مراقبت دقیق دارند.

بیشتر بخوانید: بهترین شل کننده عضله خانگی که باید بشناسید

داروهای شل کننده عضلات

انواع داروهای شل کننده عضلات

داروهای شل کننده عضلات برای کمک به شل شدن عضلات سفت یا اسپاسم دار استفاده می شوند. آنها اغلب برای درمان درد ناشی از اسپاسم عضلانی، مانند درد کمر یا گردن استفاده می شوند. همچنین می توانند برای کمک به آرامش عضلات قبل از جراحی یا در حین سایر اقدامات پزشکی استفاده شوند.

دو نوع اصلی شل کننده عضلانی وجود دارد:

شل کننده های عضلانی اسکلتی مرکزی:

این داروها بر روی سیستم عصبی مرکزی عمل می کنند تا سیگنال هایی را که باعث انقباض عضلات می شوند، مسدود کنند. نمونه هایی از شل کننده های عضلانی اسکلتی مرکزی عبارتند از:

• کاریسوپرودول (سوما)
• متوکاربامول (روباکسین)
• سیکلوبنزاپرین (فلکسریل)

شل کننده های عضلانی اسکلتی محیطی:

این داروها روی محل اتصال عصب به عضله عمل می کنند تا از انتقال سیگنال های عصبی که باعث انقباض عضلات می شوند، جلوگیری کنند. نمونه هایی از شل کننده های عضلانی اسکلتی محیطی عبارتند از:

• دانترولن (دانتریوم)
• باکلوفن (لیورستال)

شل کننده های عضلانی را می توان به صورت خوراکی، تزریقی یا موضعی مصرف کرد. نوع تجویز شده توسط پزشک بر اساس وضعیت خاص شما تعیین می شود.

جهت مشاهده و خرید آمینو پگاه BCAA اولترا کلیک کنید.

قرص های شل کننده عضلات

قرص‌های شل کننده عضلات داروهایی هستند که برای کاهش تنش و اسپاسم‌های عضلانی تجویز می‌شوند. این داروها معمولاً برای درمان شرایطی مانند کمر درد، گردن درد، فیبرومیالژیا، و سایر اختلالات عضلانی و اسکلتی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در ادامه به برخی از رایج‌ترین قرص‌های شل کننده عضلات و موارد استفاده آنها اشاره می‌کنیم:

متوکاربامول (Methocarbamol)

• • برای درمان اسپاسم‌های عضلانی ناشی از صدمات و بیماری‌های اسکلتی.
  • معمولاً به عنوان یک درمان کوتاه‌مدت استفاده می‌شود.

سیکلوبنزاپرین (Cyclobenzaprine)

• • برای کاهش درد و بهبود عملکرد در افرادی که از اسپاسم‌های عضلانی ناشی از آسیب‌های حاد رنج می‌برند.
  • ممکن است باعث خواب آلودگی شود.

کاریزوپرودول (Carisoprodol)

• • برای درمان اسپاسم‌های عضلانی و دردهای حاد.
  • معمولاً به عنوان یک درمان کوتاه‌مدت (حداکثر 2-3 هفته) تجویز می‌شود.

تیزانیدین (Tizanidine)

• • برای درمان اسپاسم‌های عضلانی مرتبط با بیماری‌های مزمن مانند مولتیپل اسکلروزیس (MS) و آسیب‌های نخاعی.
  • ممکن است باعث خواب آلودگی و کاهش فشار خون شود.

دیازپام (Diazepam)

• • برای درمان اضطراب، تشنج، و اسپاسم‌های عضلانی.
  • دارای خواص ضد اضطراب و آرام‌بخش است.

بیشتر بخوانبد: جو دوسر برای چاقی

پمادهای شل کننده عضلات

پمادهای شل‌کننده عضلات معمولاً به‌صورت موضعی استفاده می‌شوند و به تسکین درد و کاهش تنش عضلانی کمک می‌کنند. این پمادها حاوی ترکیبات مختلفی هستند که باعث شل شدن عضلات و کاهش التهاب می‌شوند.

در زیر به برخی از رایج‌ ترین پمادهای شل‌کننده عضلات و مواد تشکیل‌دهنده آن‌ها اشاره می‌کنیم:

پماد کپسایسین:

• • ترکیب اصلی: کپسایسین، که از فلفل قرمز استخراج می‌شود.
  • کاربرد: کاهش درد و التهاب مرتبط با شرایطی مانند آرتریت و اسپاسم‌های عضلانی.
  • عوارض جانبی: احساس سوزش یا گرما در محل استفاده.

پماد منتول و کافور:

• • ترکیب اصلی: منتول و کافور، که هر دو از منابع طبیعی استخراج می‌شوند.
  • کاربرد: ایجاد احساس خنکی و تسکین دردهای عضلانی و مفصلی.
  • عوارض جانبی: حساسیت پوستی در برخی افراد.

پماد سالیسیلات متیل (Methyl Salicylate):

• • ترکیب اصلی: سالیسیلات متیل، که از گیاهان استخراج می‌شود.
  • کاربرد: کاهش درد و التهاب ناشی از اسپاسم‌های عضلانی و آسیب‌های ورزشی.
  • عوارض جانبی: ممکن است در برخی افراد حساسیت ایجاد کند.

پماد ایبوپروفن (Ibuprofen):

• • ترکیب اصلی: ایبوپروفن، که یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی است.
  • کاربرد: کاهش درد و التهاب مرتبط با اسپاسم‌های عضلانی و آسیب‌های ورزشی.
  • عوارض جانبی: در صورت استفاده طولانی‌مدت ممکن است باعث تحریک پوستی شود.

پماد دیکلوفناک (Diclofenac):

• • ترکیب اصلی: دیکلوفناک، که یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی است.
  • کاربرد: کاهش درد و التهاب ناشی از اسپاسم‌های عضلانی و شرایطی مانند آرتریت.
  • عوارض جانبی: ممکن است در برخی افراد حساسیت پوستی ایجاد کند.

نکات استفاده از پمادهای شل‌کننده عضلات:

• نحوه استفاده: مقدار کمی از پماد را بر روی محل درد بمالید و به آرامی ماساژ دهید تا جذب شود.
• تعداد دفعات استفاده: معمولاً 2 تا 4 بار در روز، بسته به توصیه پزشک یا دستورالعمل محصول.
• هشدارها: از تماس پماد با چشم‌ها و غشاهای مخاطی خودداری کنید. در صورت بروز حساسیت پوستی یا تحریک شدید، استفاده از پماد را متوقف کرده و به پزشک مراجعه کنید.

مصرف درست و به موقع این پمادها می‌تواند به بهبود کاهش درد و ناراحتی‌های ناشی از اسپاسم‌های عضلانی کمک کند.

جهت مشاهده و خرید شیر خشک بدون چربی پگاه کلیک کنید.

شل کننده عضلات طبیعی و خانگی

برای شل کردن عضلات و کاهش تنش‌های عضلانی می‌توانید از روش‌ها و مواد طبیعی و خانگی استفاده کنید. این روش‌ها معمولاً عوارض کمتری نسبت به داروهای شیمیایی دارند و می‌توانند به‌طور موثری درد و اسپاسم‌های عضلانی را کاهش دهند.

در ادامه به برخی از این روش‌ها و مواد طبیعی اشاره می‌کنیم:

1. گرما و سرما درمانی

• گرما: استفاده از کمپرس گرم یا حمام آب گرم می‌تواند به شل شدن عضلات و کاهش درد کمک کند. گرما جریان خون را افزایش داده و به عضلات کمک می‌کند تا بهتر استراحت کنند.
• سرما: استفاده از کمپرس سرد یا یخ بر روی ناحیه مورد نظر می‌تواند به کاهش التهاب و بی‌حس کردن ناحیه درد کمک کند.

2. ماساژ

• ماساژ دادن عضلات با استفاده از روغن‌های طبیعی مانند روغن نعناع، روغن اسطوخودوس، یا روغن زیتون می‌تواند به شل شدن عضلات و کاهش اسپاسم‌ها کمک کند.

3. گیاهان دارویی و دم‌نوش‌ها

• زنجبیل: زنجبیل دارای خواص ضد التهابی و مسکن است. می‌توانید آن را به صورت دم‌نوش مصرف کنید یا از روغن زنجبیل برای ماساژ استفاده کنید.
• چای بابونه: بابونه خواص آرام‌بخش دارد و می‌تواند به شل شدن عضلات و کاهش اضطراب کمک کند.
• نعناع: نعناع نیز دارای خواص ضد التهابی و مسکن است. مصرف چای نعناع یا استفاده از روغن نعناع برای ماساژ می‌تواند موثر باشد.

4. حرکات کششی و یوگا

• انجام حرکات کششی منظم و تمرینات یوگا می‌تواند به شل شدن عضلات و بهبود انعطاف‌پذیری کمک کند. یوگا همچنین استرس را کاهش می‌دهد که می‌تواند به کاهش تنش عضلانی کمک کند.

5. منیزیم

• منیزیم یک ماده معدنی مهم برای عملکرد عضلات است. مصرف مواد غذایی غنی از منیزیم مانند بادام، اسفناج، آووکادو و موز می‌تواند به شل شدن عضلات کمک کند. همچنین می‌توانید از مکمل‌های منیزیم با مشورت پزشک استفاده کنید.

6. سرکه سیب

• سرکه سیب دارای خواص ضد التهابی است. می‌توانید یک لیوان آب گرم با یک قاشق غذاخوری سرکه سیب و کمی عسل مصرف کنید یا از آن برای ماساژ عضلات استفاده کنید.

7. حمام نمک اپسوم (Epsom Salt)

• نمک اپسوم حاوی منیزیم است که می‌تواند به شل شدن عضلات و کاهش درد کمک کند. اضافه کردن نمک اپسوم به آب حمام و استراحت کردن در آن به مدت 20-30 دقیقه می‌تواند موثر باشد.

8. تنفس عمیق و تکنیک‌های آرامش

• تمرینات تنفس عمیق و مدیتیشن می‌تواند به کاهش استرس و تنش‌های عضلانی کمک کند. تکنیک‌های آرامش مانند تمرینات تنفس دیافراگمی می‌تواند بسیار مفید باشد.

بیشتر بخوانید: از کجا بفهمیم بدنمان چقدر کالری نیاز دارد

داروهای شل کننده عضلات کمر

سخن پایانی

در پایان، داروهای شل‌کننده عضلات می‌توانند نقش مهمی در مدیریت درد و کاهش اسپاسم‌های عضلانی داشته باشند. با این حال، مصرف این داروها باید با دقت و تحت نظر پزشک صورت گیرد تا از عوارض جانبی و مشکلات احتمالی جلوگیری شود.

استفاده از روش‌های طبیعی و خانگی نیز می‌تواند به عنوان مکملی مفید در کنار داروها در نظر گرفته شود. همواره مهم است که به بدن خود گوش دهید و با مشورت پزشک، بهترین روش‌های درمانی را انتخاب کنید. با رعایت توصیه‌های پزشکی و استفاده صحیح از این داروها، می‌توان به بهبود کیفیت زندگی و کاهش دردهای عضلانی دست یافت.

منبع: my clevelandclinic